Keti Koti als nationale feestdag? 3 Sublime DJ's delen hun gedachten

De wethouders van Rotterdam, Utrecht, Den Haag en Amsterdam willen dat een nieuw kabinet van Keti Koti een officiële landelijke vrije dag maakt. In navolging daarop zijn radiostation FunX samen met Stichting Nederland Wordt Beter en The Black Archives een petitie gestart om 1 juli een nationale feestdag te maken. Hun motivatie luidt als volgt:

'Op 1 juli 1863 werd de Nederlandse slavernij in Suriname en op de voormalig Nederlandse Antillen afgeschaft. Het is tijd dat de politiek erkent dat de trans-Atlantische slavenhandel een onmiskenbaar onderdeel is van de Nederlandse geschiedenis. Dat is na meer dan 150 jaar hard nodig, want de gevolgen van kolonialisme en slavernij werken nog steeds door in de huidige samenleving: institutioneel racisme, onderdrukking en ongelijkheid zijn dagelijkse realiteit voor veel Afro-Nederlanders.

De eerste stap naar een gelijkwaardiger Nederland is het onderkennen van de koloniale geschiedenis. Jaarlijks vindt tijdens Keti Koti een officiële herdenking plaats en wordt ook de afschaffing van de slavernij gevierd. Maar… Zolang de overheid Keti Koti niet erkent als officiële feest- en herdenkingsdag, ontkent Nederland zijn verantwoordelijkheid in deze gedeelde geschiedenis. Het is daarom hoog tijd om 1 juli te erkennen als officiële vrije dag.' De 40.000 handtekeningen die nodig zijn om het burgerinitiatief door de Tweede Kamer te laten behandelen, zijn al behaald.

Kortom, de Nederlandse blik op het koloniale verleden lijkt te veranderen, mede onder invloed van Black Lives Matter en de groeiende antiracismebeweging. Daarom vroegen we aan enkele DJ's bij Sublime wat voor plek Keti Koti in hun leven in neemt en wat hun gedachten zijn over 1 juli als nationale feestdag.

"Ik ben als mens en muzikant opgegroeid met al die mooie mensen die naar Nederland zijn gekomen. Daar heb ik zoveel aan gehad op emotioneel, sociaal en muzikaal vlak. Die instroom van culturen zie ik als iets heel waardevols voor ons land. In Amerika is 'Juneteenth’ eindelijk tot officiële feestdag uitgeroepen. Daarmee laat de VS zien dat ze het verleden erkennen en vooruit willen op een betere manier. Het zou mooi zijn als we in Nederland eenzelfde signaal gaan afgeven: we denken na over de rol van Nederland in de geschiedenis en houden rekening met verschillende culturen. Dat helpt ook weer voor nieuwe groepen mensen in Nederland zich welkom te voelen.

Het zou helemaal mooi zijn als Keti Koti als officiële vrije dag verder gaat dan op 1 juli een rotirol en sateetje eten. Dat we 1 juli inzetten om meer te leren over onze gedeelde geschiedenis, hoe naar het slavernijverleden ook is. En dat de kinderen van nu opgroeien met deze feestdag waardoor we eindelijk samen verder kunnen en werken aan een goede geschiedenis. Dat vereist een zekere nederigheid.

Het kan natuurlijk moeilijk zijn om te erkennen dat jouw vaderland, of zelfs je voorouders betrokken waren bij een van de zwartste bladzijden uit de geschiedenis van de mensheid. Maar hoe moet dat dan wel niet zijn voor de nazaten van slaven? Erkenning is zo belangrijk in het helingsproces. Zo komen we tot elkaar. Zeggen dat het wel meeviel of dat het niet meer relevant is, doet heel veel pijn. Ik hoop dat Keti Koti meer kennis gaat brengen en daarmee empathie en begrip voor elkaar. Vrolijk voorwaarts met veel hart voor iedereen."

"Als ze in de VS Juneteenth tot nationale feestdag kunnen omdopen, waarom kunnen wij dat dan niet? Ik ben in ieder geval voor. Ik werk veel in de black community, dus ik trek me dit aan. Het pijn en verdriet van het slavernijverleden dat doorwerkt in al die generaties, dat voel ik niet. Dat kan ik me niet voorstellen. Maar ik kan me wél goed voorstellen dat als je dit wel voelt, je hier bij wilt stilstaan en er erkenning voor wilt. Wat kost het mij om daar begrip voor op te brengen? Als iemand zich gekwetst voelt, dan kunnen we daar toch wat aan doen? Voor ik van deze wereld ben, is racisme denk ik nog niet weg. Maar alle beetjes helpen. Keti Koti als landelijke feestdag kan zo'n stapje zijn. De wereld verandert en wij moeten mee. Een beetje empathie voor je medemens in 2021 is een must."

“Keti Koti is voor mij net zo vanzelfsprekend als 4 en 5 mei. Het is een dag waarop ik altijd even stilsta bij wat er gebeurd is. Vaak ga ik met vrienden naar het Oosterpark in Amsterdam waar je eerst de herdenking hebt, waarbij je mooie maar ook pijnlijke verhalen hoort. En daarna beginnen de feesten met optredens.

Je hoort soms: de slavernij? Dat is zo ver weg, waarom moeten we het hier nog over hebben? Mijn moeder’s overgrootoma is in slavernij geboren en had nog een brandmerk. Ze werd heel oud, dus mijn moeder kende haar en voerde nog gesprekken met haar. Ik heb daardoor altijd het besef gehad: zo ver weg is het allemaal niet.

De nasleep is nog steeds voelbaar in de samenleving, de manier waarop er naar mensen van kleur wordt gekeken, geïnstitutionaliseerd racisme en meer voorbeelden. Maar ook vaak mentaal in de nazaten van tot slaaf gemaakte mensen. We zijn dus eigenlijk nog steeds bezig met het breken van de ketenen (waar Keti Koti voor staat).

Kinderen vroegen mij op school weleens: waarom ben jij hier? Waarom is jouw moeder hier naartoe gekomen? Het was niet zo dat ze op 20-jarige leeftijd dacht: naar welk land zal ik toch eens gaan? De Surinaamse en Antilliaanse gemeenschap is hier met een reden; ik vind het belangrijk dat die reden voelbaar is voor iedereen die in Nederland woont. We delen een geschiedenis, hoe verschrikkelijk die ook is. De uitspraak ‘ga terug naar je land’ doe je niet als je je geschiedenis kent.

Dat leren kennen kan beginnen door een dag als Keti Koti samen te herdenken en vieren. Of Keti Koti nu een nationale feestdag wordt of niet, voor mij blijft het een dag waarop we gedenken en vieren. Maar die erkenning is ook belangrijk. We kunnen ons verleden niet veranderen maar we kunnen wel als land erkennen wat er is gebeurd en ervoor kiezen om die kennis door te geven. Zodat we elkaar nog beter leren begrijpen."